David Bowie
Op zijn laatste plaat zal hij het antwoord
nooit kennen op zijn glorieuze vraag!
Hij heeft daar ongetwijfeld vrede mee.
In zijn leven was hij ongrijpbaar.
Excentriek en onvoorspelbaar.
In zijn metamorfoses liep je verloren,
bij zijn teksten raakte je de weg kwijt.
Bowie mikte op het hoofd.
Met let’s dance op de benen,
maar nooit op het hart.
Weinig was uit het leven gegrepen.
Het herkenbare liet hij over aan anderen.
Hij was geen handelaar in troost en tranen.
Werkte niet op het sentiment.
Toch raakte hij de juiste snaar, zonder ze te zoeken.
Hoe kon hij bij zijn overlijden,
mensen tot tranen bewegen.
Net of ze een soulmate verloren hadden
een virtuele vriend.
Claire Vanfleteren ©