roest vrij staal
Zonder woorden bleef ze achter
stil verleden in mineur terecht
vlak naast zijn koude handen
toekomst naar haar neergelegd
''Waar blijf je dan?!'' schreeuwt ze
naar die Goede Oude Tijd
''Jouw dagen helen wonden niet!''
tot mijn oprechte grote spijt...
De wereld draait verbeten door
terwijl ze bijt in harde feiten
een strijd waar toekomst hier verloor
en tijd schuldig voor hen pleitte
aangeslagen door betraand verdriet
bleef ze zonder woorden achter
terwijl zijn laatste adem haar verliet
getroost in woorden, pijn word zachter
Ze geeft het Tijd
stil verleden in mineur terecht
vlak naast zijn koude handen
toekomst naar haar neergelegd
''Waar blijf je dan?!'' schreeuwt ze
naar die Goede Oude Tijd
''Jouw dagen helen wonden niet!''
tot mijn oprechte grote spijt...
De wereld draait verbeten door
terwijl ze bijt in harde feiten
een strijd waar toekomst hier verloor
en tijd schuldig voor hen pleitte
aangeslagen door betraand verdriet
bleef ze zonder woorden achter
terwijl zijn laatste adem haar verliet
getroost in woorden, pijn word zachter
Ze geeft het Tijd
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: life is a gift | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 13 januari 2016 | ||
| Thema's: | ||