Afgekleurd
Voor de laatste keer pak ik mijn palet
met groen en geel streel ik pijn van het penseel
klodder kleur op je karakter en sop
rode randjes rond het hart dat niet meer klopt.
Ik stop, zie van een afstand door tranen
staar naar wat je bent en wie we waren
druppels druipen van het doek, je twijfelt
kijk toe hoe leven langzaam uit je sijpelt.
Het maakt niet uit hoeveel tinten ik teken
je zit vast in het grijs van je verleden.
met groen en geel streel ik pijn van het penseel
klodder kleur op je karakter en sop
rode randjes rond het hart dat niet meer klopt.
Ik stop, zie van een afstand door tranen
staar naar wat je bent en wie we waren
druppels druipen van het doek, je twijfelt
kijk toe hoe leven langzaam uit je sijpelt.
Het maakt niet uit hoeveel tinten ik teken
je zit vast in het grijs van je verleden.
Reacties op dit gedicht
| Pascal Janssen: | Vrijdag, januari 15, 2016 16:49 |
| Sterkte Looortje. Mooi verwoord dit verdriet. Greetzzz Pasje |
|
| onkruyd: | Vrijdag, januari 15, 2016 15:04 |
| Treurig maar zo mooi verwoord! |
|
| wervelende regenboog: | Vrijdag, januari 15, 2016 13:22 |
| met kleuren spelen en zo je verdriet verwerken... goed verwoord Looortje |
|
| teun hoek: | Vrijdag, januari 15, 2016 10:04 |
| Sterkte. th | |
| windwhisper: | Vrijdag, januari 15, 2016 05:02 |
| ja soms ga je door zo'n fase heen, om dan later weer als een fenix te herrijzen | |
| Markemans: | Vrijdag, januari 15, 2016 00:06 |
| Triest verhaal. Maar niet getreurd ik heb mensen wel uit ergere situaties zien herstellen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Looortje |  
|
|
| Gecontroleerd door: Looortje | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2016 | ||
| Thema's: | ||