was het maar stil in mij
overspoeld door duizenden gedachten
zit ik met mijn handen
in het haar
ze plagen, ze knagen, ze vragen
ze lachen
herinneringen
laten me troost zoeken
ooit het kleine meisje
met staartjes
in het haar
dan het flowerpower meisje
gekleed in strokenrok
liefde, vrede, en bloemen in het haar
de anti oorlogdemonstrante
met Nixon, Johnson moordenaar
het smoorverliefde tienertje
vol adoratie voor Brian Jones, Ringo Star
en later voor Dave Berry
"Now is the moment, now is the time"
het meisje dat haar moeder miste
de jonge vrouw
met haar baby op haar arm
Hoer genoemd
omdat ze liefde
wat haar pa niet wilde
verbannen
weggehoond
soms keren ze terug
de gedachten
die krioelen
die vragen die plagen
was het maar stil in mij
Reacties op dit gedicht
| Willem B. Tijssen: | Zondag, januari 17, 2016 23:52 |
| De goede en mindere momenten die een mens vormen en in nuance en melancholie erop doen terugzien. | |
| teun hoek: | Zondag, januari 17, 2016 14:24 |
| juist nu het besef er is hoe geweldig je jezelf hebt gevonden kan de rust in je komen Cobie. h. gr. teun | |
| westland: | Zondag, januari 17, 2016 13:50 |
| ben het met Janny eens Cobie je bent een fantasties mens ik was ook 17 toen ik trouwde ik heb enorme geluk met bertus wij zijn nog stapel op elkaar en onze oudste is 3 dagen naar mijn 18 de verjaardag geboren.liefs jany | |
| Pascal Janssen: | Zondag, januari 17, 2016 11:51 |
| Dit ff stil in me opgenomen. Het levenspad kent vele dalen maar daardoor ook pieken. Greetzzz Pasje |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, januari 17, 2016 11:09 |
| het heeft je gevormd tot de geweldige vrouw die je nu bent! | |
| Mamke: | Zondag, januari 17, 2016 10:51 |
| Ieder persoon is uniek, bijzonder en heeft bestaansrecht! | |
| Anneke Bakker: | Zondag, januari 17, 2016 08:52 |
| Wat heftig Cobie, kan me voorstellen dat deze gebeurtenissen een grote rol hebben gespeeld in je jeugd. Stil zal het nooit worden. Ik wens je rust in je hoofd, alle liefs en een zonnige winterdag. Anneke |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, januari 17, 2016 08:49 |
| heel herkenbaar Cobie als ik mezelf als jong lachend kind met strik in het haar zie denk ik als je toen zou weten... maar dan denk ik weer misschien moest mijn ziel deze ervaringen wel opdoen om te worden wie ik nu ben met alle ups en downs.... weer rakend neergezet! lieve groet wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: windwhisper | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2016 | ||
| Thema's: | ||