Venetië
Venetië
in een venetiaanse boot
en echte oude gondel
maakte ik een levensfout
ik keek links en rechts en weer
die oude gevels uit water opgroeiend
de deurtjes deels onder water
sierlijk smeedwerk aan de balkonnetjes
lampjes aan de gevels, echt mooi
wat ik niet zag was mijn gezellin
een zwartharige met kogelogen
ze was aan de praat met die….
ik, gaf mijn ogen de kost, verkeerd
de gondelier legt aan,ik was in trance
ik kwam tot mezelf en schrok
gondelier en mijn gezellin waren weg
ze liepen met twee hand in hand al ver weg
ela
Reacties op dit gedicht
| Pascal Janssen: | Maandag, januari 18, 2016 20:03 |
| Droevige geschiedenis in Venetië. Mooi geschreven. Greetzzz Pasje |
|
| wervelende regenboog: | Maandag, januari 18, 2016 11:18 |
| geen kogelogen meer om je in te verdiepen...ach misschien een furie zonder verdraagzaamheid... leuk gebracht! |
|
| Stroejaro: | Maandag, januari 18, 2016 09:58 |
| Bijzonder schrijven, graag gelezen. | |
| Mamke: | Maandag, januari 18, 2016 09:24 |
| Apart, maar mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2016 | ||
| Thema's: | ||