langzaam sluit het gordijn
er staan tranen in mijn ogen
mijn tiener-idolen
ze sterven
ooit danste ik op hun
melodie
dronk hun woorden in
kocht de Muziek Express
om de inhoud van hun lied
de tekst te kunen lezen
te begrijpen
te voelen
soms dansen mijn voeten nog
draagt mijn glimlach
hun melodie
ze zijn niet dood
zolang hun stem
het geluid van hun gitaar
hun drumspel
de saxafoon
nog weerklinkt
en ik fluister mijn tranen in de wind
rust zacht
ik zal wel dansen
namen in mijn hart
stemmen in mijn ziel
Reacties op dit gedicht
| Pascal Janssen: | Dinsdag, januari 19, 2016 20:41 |
| Muziek kan zo heerlijk vervoerend en ver voerend zijn... Greetzzz Pasje |
|
| Willem B. Tijssen: | Dinsdag, januari 19, 2016 17:21 |
| De rockers worden oud, maar blijven goud voor wie van hen houdt. | |
| Mamke: | Dinsdag, januari 19, 2016 11:38 |
| Maar hun muziek blijft! Dus zij ook een klein beetje! En zo houden wij onze herinneringen eraan, gelukkig! | |
| wervelende regenboog: | Dinsdag, januari 19, 2016 11:36 |
| ja de een na de ander verdwijnt van het strijdtoneel met veel gevoel verwoord! |
|
| teun hoek: | Dinsdag, januari 19, 2016 11:05 |
| heerlijk als de melodiën onsterfelijk blijken te zijn en je kunt blijven genieten. h gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: windwhisper | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2016 | ||
| Thema's: | ||