en ik blijf even stil
ik las de woorden
die me diep raakten
"een van de meest moeilijke dingen in je leven,
zijn de woorden in je ziel die je niet uitspreken kunt'
er staan tranen in mijn ogen
ooit had ik lief
die liefde zit er nog diep onderhuids
maar als ik zijn naam uit zou spreken
zou ik enorm gekwetst worden
het kan niet
alhoewel
mijn stem het uit zou willen schreeuwen
beperk ik me tot een stille fluistering
diep in mijn hart
lieve ik mis je zo
en na al die jaren
vraag ik mezelf af
ben je er nog
Reacties op dit gedicht
| Pascal Janssen: | Donderdag, januari 21, 2016 20:59 |
| Slik! Ff een brokje in mijn keel wegwerken. Diep verdriet is dit. Sterkte en liefs Greetzzz Pasje |
|
| John Kroos: | Donderdag, januari 21, 2016 14:27 |
| Het mooie zit vaak in het ontoegankelijke.. Een van de mooiste stukjes die ik van je gelezen heb. Sterkte en hartelijke groet, John |
|
| wervelende regenboog: | Donderdag, januari 21, 2016 11:59 |
| weggestopte emoties worden getriggerd om te worden verwerkt ter bevrijding... rakend geschreven Cobie |
|
| Aquarel: | Donderdag, januari 21, 2016 10:37 |
| Stilmakend. Liefs, Aquarel |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, januari 21, 2016 09:23 |
| meissie toch! | |
| teun hoek: | Donderdag, januari 21, 2016 09:20 |
| onpeilbaar diep kan dit verlangen zijn. Herinnering houdt het staande. Sterkte . h. gr. teun |
|
| youkie: | Donderdag, januari 21, 2016 09:14 |
| goede morgen neem rustig de tijd om het te verwerken daarna sta je weer sterker weet wat je bedoelt en hoe het nu aanvoelt maar op een dag gaat het beter al zal je het nooit vergeten veel sterkte kusjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: windwhisper | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2016 | ||
| Thema's: | ||