Als ik de zon was smolt ik de ijslaag om je hart
Als ik de maan was bescheen ik je elfengelaat zilver in de nacht
Als ik de wind was blies ik je bezwaarde gedachten weg uit je hoofd
Wat is het toch dat jou zo verwart
Waarom ben je soms zo hard afstandelijk en dan weer lieflijk zacht
Waarom lijkt het soms alsof de vlam in jou is uitgedoofd
Ik kijk naar je en zie een engel in de knoop
Jij kijkt naar mij en ziet liefde zonder voorwaarden
Wij kijken naar elkaar en zien in elkaars ogen de ziel
Elfenman er is niets dat jou breken kan, voel hoe ik naast je loop
Ik denk aan die ene nacht waarin wij elkaar de liefde verklaarden
De nacht dat jij in het blauwe licht van de volle maan in mijn armen in slaap viel
De haan kraaide nog voor de dageraad
Langzaam gingen je ogen open en zag je dat ik nog naast je lag
We hadden elkaar lief op een bed van verdriet
Met het verstrijken der uren hulde de dag zich in haar winters lentegewaad
Het was nooit eerder dat ik je van deze kant zag
Misselijkmakende deining in mijn maag toen ik je die middag verliet
Een maand later is de lente een beetje dichter gekomen
Niets blijft zoals het is, verandering is de enige zekerheid in het leven
Verandering betekent groei en vooruitgang
Lopend naast jou over mossige paden tussen oude bomen
Zou ik mijn hart in mijn handen willen nemen en het aan jou geven
Ik hou van je, vroeger, nu en al mijn verdere levens lang