de vloek en de zegen van ons bestaan
Wilde dat ik soms even
weg kon zijn van hier,
gewoon op de termieken zweven.
Hoog boven de wereld, in de lucht.
Niets of niemand om me heen,
geen geroddel, gepraat, zelfs geen zucht.
Ik en mijn gedachten alleen.
Als dit toch even mogelijk zou zijn,
vliegen hoog boven het leven.
Misschien dat ik dan het verdriet en de pijn,
op die manier een plaats zou kunnen geven.
Want hier op deze rottige aarde,
lukt het me voor geen meter.
Geen enkel gevoel van eigenwaarde,
voel de adem van de dood, steeds heter.
Chaotisch als ik ben,
wil ik op de vlucht slaan,
voor de waarheid die ik alleen ken.
Heeft het nog zin om door te gaan?
Voor mij hoeft het eigenlijk al een hele tijd niet meer,
maar de anderen willen nog niet opgeven.
Ik weet; mijn woorden doen hen zeer,
door hen is het dat ik blijf leven.
Of ik hen hiervoor haat?
Dat zou ik nooit kunnen, we zijn immers een.
Elkaars steun en toeverlaat,
altijd samen en nooit alleen.
Daarin ligt onze kracht,
daarom blijven we doorgaan,
daardoor overleven we elke dag en nacht,
de vloek maar ook de zegen van ons bestaan.
R.
weg kon zijn van hier,
gewoon op de termieken zweven.
Hoog boven de wereld, in de lucht.
Niets of niemand om me heen,
geen geroddel, gepraat, zelfs geen zucht.
Ik en mijn gedachten alleen.
Als dit toch even mogelijk zou zijn,
vliegen hoog boven het leven.
Misschien dat ik dan het verdriet en de pijn,
op die manier een plaats zou kunnen geven.
Want hier op deze rottige aarde,
lukt het me voor geen meter.
Geen enkel gevoel van eigenwaarde,
voel de adem van de dood, steeds heter.
Chaotisch als ik ben,
wil ik op de vlucht slaan,
voor de waarheid die ik alleen ken.
Heeft het nog zin om door te gaan?
Voor mij hoeft het eigenlijk al een hele tijd niet meer,
maar de anderen willen nog niet opgeven.
Ik weet; mijn woorden doen hen zeer,
door hen is het dat ik blijf leven.
Of ik hen hiervoor haat?
Dat zou ik nooit kunnen, we zijn immers een.
Elkaars steun en toeverlaat,
altijd samen en nooit alleen.
Daarin ligt onze kracht,
daarom blijven we doorgaan,
daardoor overleven we elke dag en nacht,
de vloek maar ook de zegen van ons bestaan.
R.
Reacties op dit gedicht
| Avr: | Maandag, februari 01, 2016 20:39 |
| Zeer mooi verwoord! Het leven bestaat uit vallen en opstaan! Gelukkig put jij kracht uit de steun van anderen! mvg Avr |
|
| Pascal Janssen: | Maandag, februari 01, 2016 19:45 |
| Rakend en treurig maar ook weer mooi door de kracht van het samen. Greetzzz Pasje |
|
| Aquarel: | Maandag, februari 01, 2016 19:41 |
| Aangrijpend geschreven. Het raakt me. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jdedenker | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2016 | ||
| Thema's: | ||