Ze zijn op de begrafenis
de dochter en de zoon
van een goede moederlief
dit vinden ze niet gewoon

Zoveel tranen uit hun ogen
het is hier veel te stil
ze missen hun moeder veel te veel
dit is echt niet wat men wil

Hun moeder was nog zo jong
in de veertig jaar
dit kunnen ze niet begrijpen
maar dat ze dood is, is echt waar

Toen hun vader stierf
moeilijk hadden ze het toen niet
hij was niet zo lief
ze hadden minder verdriet

Dochter en zoon
huilen op de begrafenis
hun moeder was een goede persoon
daardoor dat iedereen haar nu mist
 

(vlug even een toelichting:
de meeste van mijn gedichten zijn fictief. Ik schrijf over een bepaald thema (bv. de dood) en dan schrijf ik in de zij/hij/hun vorm.)