Zwartje
Het gemis om jou
wordt groter elke dag
Waarom is het
dat ik jou niet eerder zag
Een samen tussen ons
zal er nooit zijn
En dit doet elke dag
een beetje meer pijn
Zelfs je vriendschap
te moeten missen
Me afvragen hoe 't met je gaat
er elke dag naar gissen
Hunkeren naar je armen
stevig om me heen
Kijken in je ogen
handen verstrengeld ineen
Naar de telefoon grijpen
verlangen naar je stem
Maar telkens weer
trap ik om mijn rem
Reacties op dit gedicht
| Pascal Janssen: | Vrijdag, februari 05, 2016 15:51 |
| Moeilijk is dat, hetgeen jij wil lijkt onbereikbaar en hetgeen wellicht nog wel kan maak je zelf ongrijpbaar. Sterkte! Greetzzz Pasje |
|
| wervelende regenboog: | Vrijdag, februari 05, 2016 13:10 |
| een onzekere toestand die je zelf in stand houdt... ik herken dit wel... maar het kost zoveel energie die je voor andere dingen beter kunt gebruiken ja toch...:-) sterkte en een fijne dag Mamke wr |
|
| Pbouwknegt : | Vrijdag, februari 05, 2016 10:50 |
| Mooi gevangen. | |
| ela: | Vrijdag, februari 05, 2016 09:50 |
| Wat je mist is als een rotsblok die je moet overwinnen, je sleept het mee en elke avond wordt het zwaarder, tot jij je kracht verliest, dus stop er mee en laat het ergens achter. ela |
|
| youkie: | Vrijdag, februari 05, 2016 09:48 |
| probeer om het een plaatsje te geven sterkte groetjes |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, februari 05, 2016 09:37 |
| Liefde laat zich niet dwingen Mamke en moet wederzijds zijn anders wordt het niks. Lieve groet van mij. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, februari 05, 2016 09:16 |
| of niet trapppen of gas geven th |
|
