Een dankend woord
Tijd verstrijkt
En hoe meer uren, dagen weken
Des te meer tijd
Waarin herinneringen zijn geschreven
Wat heb ik vaak alsof gedaan
Alsof we halverwege waren
De gebroken scherven bijeen rapend
Vele, vele malen
Maar ook ik, ben mens
Geen onuitputtelijke bron
Van geluk
En heb geen spijt, dat jij zocht
Wat ik jou niet geven kon
Onze zogenaamde liefde
Bestond uit het nodig hebben
En het willen
Maar nooit zou jouw houden van
Mijn honger kunnen stillen
Lang geleden al
Heb ik ons afgesloten
Nu kent mijn hart enkel verlichting
Zijn mijn scherven ongebroken
Een dankend woord
Voor deze eerste storm
De liefde was groot
Maar de golven waren enorm.
En hoe meer uren, dagen weken
Des te meer tijd
Waarin herinneringen zijn geschreven
Wat heb ik vaak alsof gedaan
Alsof we halverwege waren
De gebroken scherven bijeen rapend
Vele, vele malen
Maar ook ik, ben mens
Geen onuitputtelijke bron
Van geluk
En heb geen spijt, dat jij zocht
Wat ik jou niet geven kon
Onze zogenaamde liefde
Bestond uit het nodig hebben
En het willen
Maar nooit zou jouw houden van
Mijn honger kunnen stillen
Lang geleden al
Heb ik ons afgesloten
Nu kent mijn hart enkel verlichting
Zijn mijn scherven ongebroken
Een dankend woord
Voor deze eerste storm
De liefde was groot
Maar de golven waren enorm.
Reacties op dit gedicht
| Pascal Janssen: | Dinsdag, februari 09, 2016 19:41 |
| Wauw, mooi geschreven dit. Greetzzz Pasje |
|
| Avr: | Maandag, februari 08, 2016 22:26 |
| Knap, zoals je er iets positiefs uit weet te halen. En zo mooi verwoord! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: Maud1997 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2016 | ||
| Thema's: | ||