Getijden
er knagen voorwaartse
stranden aan mijn kleine
schelpenhuid, zo luid
als tijdloos verzanden
als hellevuren branden
of groene weiden van
mijn gemoed, ga ik op de
vlakte langs eb en vloed
met deze stroming mee
er velt een avondgericht
een doorschijnende zee
van eeuwig bloesemlicht
stranden aan mijn kleine
schelpenhuid, zo luid
als tijdloos verzanden
als hellevuren branden
of groene weiden van
mijn gemoed, ga ik op de
vlakte langs eb en vloed
met deze stroming mee
er velt een avondgericht
een doorschijnende zee
van eeuwig bloesemlicht
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 februari 2016 | ||
| Thema's: | ||