Gedenk mij
Gedenk mij wanneer ik voorgoed
zal zijn weggegaan; gedenk mij.
Wanneer de woorden door mij
gesproken aan jouw schoonheid
ooit ontloken; dan gedenk mij.
Wanneer beelden tot schimmen
de gedachten aan mij niet dimmen;
dan gedenk mij.
Wanneer vreemde ogen jou
reeds vele malen bedrogen;
dan gedenk mij.
Gedenk dat wat voortleeft van
mij in jou zich spiegelt in
het heden als een blijk van trouw.
Gedenk mij wanneer ik voorgoed
zal zijn weggaan; gedenk mij.
Wanneer het pad dat wij betraden
met jouw weemoed van voorbije
eer wordt overladen; dan gedenk mij.
Wanneer het verleden in jouw ziel
huist en de tijdgeest jouw levensweg
kruist; dan gedenk mij.
Wanneer de duisternis van het bestaan
worstelt met het licht om voort te gaan;
dan gedenk mij.
Gedenk dat wat voortleeft in het licht
uit het leven een geschenk is,
dat verzuimd werd voordien te geven.
Gedenk dan dat ik nimmer voorgoed zal
zijn weggegaan; gedenk mij in het gemis
in jouw bestaan.
Op momenten dat woorden niet meer spreken;
gedachten niet meer dagen, ogen niet meer
vragen; en voeten niet meer dragen de last
om verder te gaan.
Gedenk dan dat wat voortleeft van mij in jou
zijn licht doet schijnen in een eeuwige trouw.
zal zijn weggegaan; gedenk mij.
Wanneer de woorden door mij
gesproken aan jouw schoonheid
ooit ontloken; dan gedenk mij.
Wanneer beelden tot schimmen
de gedachten aan mij niet dimmen;
dan gedenk mij.
Wanneer vreemde ogen jou
reeds vele malen bedrogen;
dan gedenk mij.
Gedenk dat wat voortleeft van
mij in jou zich spiegelt in
het heden als een blijk van trouw.
Gedenk mij wanneer ik voorgoed
zal zijn weggaan; gedenk mij.
Wanneer het pad dat wij betraden
met jouw weemoed van voorbije
eer wordt overladen; dan gedenk mij.
Wanneer het verleden in jouw ziel
huist en de tijdgeest jouw levensweg
kruist; dan gedenk mij.
Wanneer de duisternis van het bestaan
worstelt met het licht om voort te gaan;
dan gedenk mij.
Gedenk dat wat voortleeft in het licht
uit het leven een geschenk is,
dat verzuimd werd voordien te geven.
Gedenk dan dat ik nimmer voorgoed zal
zijn weggegaan; gedenk mij in het gemis
in jouw bestaan.
Op momenten dat woorden niet meer spreken;
gedachten niet meer dagen, ogen niet meer
vragen; en voeten niet meer dragen de last
om verder te gaan.
Gedenk dan dat wat voortleeft van mij in jou
zijn licht doet schijnen in een eeuwige trouw.
Reacties op dit gedicht
| Pascal Janssen: | Woensdag, februari 10, 2016 18:29 |
| Wonderbaarlijk mooi vin dik dit. Voorlopig nog maar niet gedenken, lijkt me wel de beste optie ;-) Greetzzz Pasje |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, februari 10, 2016 12:22 |
| wat een mooi schrijven willem | |
| windwhisper: | Woensdag, februari 10, 2016 11:13 |
| wie schrijft die blijft en zo gedenken wij, maar blijf voorlopig nog maar schrijven hoor Willem |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, februari 10, 2016 09:36 |
| Intens mooi en enigszins weemoedig Willem, maar zeker zal men jou gedenken in het licht van het eeuwige leven. Stel dat nog even uit want dan lezen wij jouw mooie gedichten niet meer. Fijne dag gewenst. Anneke |
|
| Mamke: | Woensdag, februari 10, 2016 09:08 |
| Beetje droevig gedicht... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2016 | ||
| Thema's: | ||