Geel
Geel
ik zag je weer spiegelend in het raam
je was niet alleen maar met anderen tesaam
je gele kleedje paste fleurig om je lijf
mijn bewondering was buiten kij f
je stond daar slank te wezen, licht gebogen
ik zag een lichte weemoed inje ogen
die bruine vlekjes lieten veel beloven
ik proefde reeds een zachte, zoete wereld
Jou meenemen Ik leek beneveld
je koesteren met mijn handen
je zou me helemaal vullen zonder te verbranden
resoluut stap ik nu binnen
en begin meteen te zingen
van dezen wil ik hele reeksen
het lijken echt geen feeksen
je bent nu flitsend dicht bij mij
eog zeker 20 mannen in de rij
maar niemand van hen zal ooit kunnen weten
dat ik zo graag banaan wil eten.
ela
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, februari 12, 2016 17:15 |
| erg leuk geschreven :) Liefs | |
| Pascal Janssen: | Vrijdag, februari 12, 2016 15:32 |
| fris en fruitig schrijfsel dit ;-) | |
| wervelende regenboog: | Vrijdag, februari 12, 2016 15:16 |
| ook al een fan? :-) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2016 | ||
| Thema's: | ||