met pijn onder een maan
als je gaat slapen met pijn onder een maan
dat je niet goed in het leven kan staan
een morgen met in het hart veel zorgen
een morgen die start waar je in verdwijnt
je houd jezelf een klein beetje overeind
je hebt genoeg van elke minuut
leven gebrand in een statuut
stilstaan met in het gezicht een dode blik
een woord een zin waar je in verslikt
het leven is de ziekte waar je in leeft
een hart verscheurt dat niet meer beeft
waar je alle pijn voelt in elke spier
dan leef je niet meer
dan ben je niet meer van hier
dat je niet goed in het leven kan staan
een morgen met in het hart veel zorgen
een morgen die start waar je in verdwijnt
je houd jezelf een klein beetje overeind
je hebt genoeg van elke minuut
leven gebrand in een statuut
stilstaan met in het gezicht een dode blik
een woord een zin waar je in verslikt
het leven is de ziekte waar je in leeft
een hart verscheurt dat niet meer beeft
waar je alle pijn voelt in elke spier
dan leef je niet meer
dan ben je niet meer van hier
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, februari 14, 2016 19:58 |
| Je mooie gedicht raakt me en ja die zin 'het leven is de ziekte waar je in leeft' is zo treffend. Je gunt het niemand om in zo een gevoel te leven en toch gebeurd het.. Liefs | |
| John Kroos: | Zondag, februari 14, 2016 15:39 |
| "het leven is de ziekte waar je in leeft". Zwaar, maar prachtig gevonden. Graag gelezen, John |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, februari 14, 2016 15:03 |
| zo kun je je inderdaad voelen alsof niets meer zin heeft |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2016 | ||
| Thema's: | ||