Soms
soms denk ik nog,
aan jou..
het zijn van die momenten,
die fundamenten,
van mijn jeugd.
Je haar,
dat als een sluier van perfectie,
langs de glooiing van je aanzicht viel.
Je ogen die,
in mij verzonken,
altijd naar de wereld lachten.
Wachten, kon ik niet..,
je had mijn hart,
je had mijn ziel.
Je had mijn liefde,
als een schuchter jong,
vanzelf bedacht profiel.
-
Ik zag je laatst,
weer terug..
Ouder, krommer.
Verhalend over tijden die,
in lijden jou verweerden.
Deerden tot het hoopje dat je nu,
nog was..
Alleen je ogen,
gaven mij die brug,
van wederkeer.
-
Soms,
denk ik nog,
aan jou.
Hoe zou het zijn geweest..
Samen, tot het einde..
Het is een boek, een wens.
Een mythe die mijn heimelijk verlangen,
als een bel van ongerepte puurheid,
naar je schittering van toen weer leest..
-
| Pascal Janssen: | Zondag, februari 14, 2016 23:09 |
| Dat zijn hele mooie en diepe gevoelens en gedachten. Erg mooi en dus zeer graag gelezen. Greetzzz Pasje |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, februari 14, 2016 22:40 |
| mooi vertolkt deze gedachten en gevoelens jegens de ander | |
| september: | Zondag, februari 14, 2016 19:48 |
| Hoe mooi dit gedicht. Het raakt en ontroert me. Die herinnering en warmte. En de tijd.. Liefs en dank voor je fijne reactie. | |
| Avr: | Zondag, februari 14, 2016 17:51 |
| In dit mooie gedicht geef je duidelijk aan, dat de tijd ook voor jullie beiden niet stil is blijven staan. Maar die mooie herinneringen blijven. Met schittering! mvg Avr | |
| Anneke Bakker: | Zondag, februari 14, 2016 16:13 |
| Tussen de regels door lees ik het gemis van verloren liefde John, je hebt het hier pijnlijk mooi onder woorden gebracht. De herinnering blijkt nog warm. Hartelijke groet . Anneke |
|
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: John Kroos | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2016 | ||
| Thema's: | ||