Op de tonen van het applaus
rijd jij met mij de weg af
in gedachten zijn we altijd bij jou
en ben ik altijd jouw paard

Als een ontdekkingsreizigerster
neem jij de klanken op van de nacht
en tovert ze om
tot gefilterde zonnestralen

Fijn als de wanden om mijn hart
spannen mijn gevoelens voor jou toe
als een verweven zijdewerk
bedrukt met kant en diamant

Onder de boom rusten we even uit
als een wolk daal je neer
in de donkere mystieke karaktertrek van de schaduw
terwijl de grond onder me heen lijkt weg te smelten

En eindeloos vereeuwigt in de lagen van de aarde
liggen mijn geheimen
om ze op een dag onder de boom
aan jou wezenlijk te veredelen

Volgzaam en meesterlijk diplomatisch
gecontroleerd door het evenwicht
vermenigvuldig ik elke stap met hondertwintigduizend
gedwee, maar het gaat zo snel weer voorbij

Je haren in een staart
je handen op mijn rug
en langzaam en zeker verdwijn ik met jou
achter Mevrouw Horizon

Niet wetende wat ons te wachten staat
maar zolang jij de toon aangeeft
zal ik blijven marcheren
en je daarheen brengen naar die plek waar je zo van droomt