Puimsteen
er vallen gaten in wat ik dacht
van mij was en met jou deelde
het luisteren naar een nachtegaal
wij kwamen te dicht bij de goden
jaloers op menselijk geluk en zij
sloegen ons en wij raakten stuk
het kan de besten overkomen
een sluier weg te nemen, die ligt
als stof van een verre vulkaan
van mij was en met jou deelde
het luisteren naar een nachtegaal
wij kwamen te dicht bij de goden
jaloers op menselijk geluk en zij
sloegen ons en wij raakten stuk
het kan de besten overkomen
een sluier weg te nemen, die ligt
als stof van een verre vulkaan
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, februari 20, 2016 12:41 |
| ja om over te denken |
|
| teun hoek: | Zaterdag, februari 20, 2016 10:51 |
| jammer als het mooie teniet gaat th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2016 | ||
| Thema's: | ||