Het oude jaar
Het laatste licht
druipt weif’lend
van de kale takken,
beschaamd om ‘t onvermogen
koest’rend te behouden
de ziel van ‘t oude jaar.
Maar ongekend nog
gloeit
nieuwe hoop en warm verlangen
naar een brand-nieuw jaar
dat straks
luidruchtig weer wordt ingehaald
met toeters en met bellen
en knallend vuur -
vergeet men ‘t oude
dat bij ‘t begin
zoveel beloften bood!
Rob
druipt weif’lend
van de kale takken,
beschaamd om ‘t onvermogen
koest’rend te behouden
de ziel van ‘t oude jaar.
Maar ongekend nog
gloeit
nieuwe hoop en warm verlangen
naar een brand-nieuw jaar
dat straks
luidruchtig weer wordt ingehaald
met toeters en met bellen
en knallend vuur -
vergeet men ‘t oude
dat bij ‘t begin
zoveel beloften bood!
Rob
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Embrecht | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||