witte rozen
de witte rozen
stillen weer de ochtendgloren
zacht waait een koude wind
terwijl ik weer even stil sta
bid ik met gevouwen handen
voor mijn liefste en mijn kind
die in zo innig liefheb
en zo mis
stillen weer de ochtendgloren
zacht waait een koude wind
terwijl ik weer even stil sta
bid ik met gevouwen handen
voor mijn liefste en mijn kind
die in zo innig liefheb
en zo mis
Reacties op dit gedicht
| Cor van Vliet: | Woensdag, februari 24, 2016 08:09 |
| hoe kwetsbaar en mooi bij jij hier ik bid mee |
|
| Pascal Janssen: | Dinsdag, februari 23, 2016 20:00 |
| Rakend dit. Sterkte Pasje |
|
| Aquarel: | Dinsdag, februari 23, 2016 18:35 |
| Zuiver mooi. Voelbaar gemis. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
| Stroejaro: | Dinsdag, februari 23, 2016 11:48 |
| Zeer intens, heel mooi verwoord. | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, februari 23, 2016 11:25 |
| Dat de witte rozen voor hen mogen bloeien en jij de lieflijke geur als troost mag ervaren Roosje. heel mooi dit serene gedicht. Lieve groet. Anneke |
|
| wervelende regenboog: | Dinsdag, februari 23, 2016 11:11 |
| mooi die witte rozen ik voel met je mee mooi verwoord roosjerood |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, februari 23, 2016 11:03 |
| die ik mooi heel mooi |
|
| teun hoek: | Dinsdag, februari 23, 2016 10:58 |
| ingrijpend . Voel het gemis. heel veel sterkte. Dat in die witte rozen iets van de reinheid van het voorbijgegane weerstraalt. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: roosjerood | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2016 | ||
| Thema's: | ||