Toeven.
Toeven.
Wij toeven in de
lijdensweken
hoe spreekt ons het verleden aan?
Wat zoveel eeuwen
terug eens plaats vond
in heel ons daag’lijks nu en gaan.
Leg ik verband tussen
dat toen en heden
plaatst het mij in die werveling
van de geboorten
overlijdens
geldt dit voor mij als enkeling.
Ik lees, herlees
de levenswoorden
eens uitgesproken, vastgelegd
door Hem, voor Hem
Die ons verloste
ik proef wat liefderijk is gezegd.
In al dat toeven
kan ik delen
in heel die geloofslijn eeuwen oud.
Ik kies er voor
die na te volgen
de jaren door zo diep vertrouwd.
Zo toef ik in die
veertig dagen
zoals ik straks na Paas vertoef
in het geheim
van blijvend leven
vreugde die opstijgt uit het droef.
th
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, februari 24, 2016 18:43 |
| een polyfone geloofslijn mogen wij dichterlijk willen reiken aan hen die ons volgen, zo verwoed zoekend naar zicht. hans |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, februari 24, 2016 10:58 |
| Toevend onderweg naar pasen is dit weer een indrukwekkend gedicht Teun, dat vreugde ons deel mag zijn. Zonnige groet en fijne dag . Anneke |
|
| Willem B. Tijssen: | Woensdag, februari 24, 2016 09:48 |
| Vreugde uit het verleden droef loutert het leven met meer dan een levensgroef. | |
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2016 | ||
| Thema's: | ||