Avondgebed
Avondgebed
Mijn knieën buigen in devotie
en raken zacht de grond
ik spreek dan woorden
die ik in gedachten vond
mijn adem draagt spontaan een lied
weet niet wie het tot me zegt
wordt zo maar in mijn mond gelegd
in die melodie
klinkt het alsof ik je zoek
maar vinden kan ik je niet
dan vangt de avond aan
sluit mijn lede ogen
weet dat dit gemis tijdloos is
de tijd intussen
hielp mijn tranen drogen
maar voor ik in mijn sponde stap
staar ik naar het lege kussen
*
Anneke
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, maart 03, 2016 18:08 |
| is je lied een jonger morgen te bieden? doortrokken van leed van 't gewis gemis plots toch lokkend. hans |
|
| verhavert: | Woensdag, maart 02, 2016 20:20 |
| rakend mooi lieverd | |
| september: | Woensdag, maart 02, 2016 19:52 |
| Ontroerend mooi gedicht Anneke. Het grote gemis en devotie zullen de melodie vormen. Vanuit de ziel. Heel veel sterkte. | |
| Willem B. Tijssen: | Woensdag, maart 02, 2016 16:50 |
| Een geestelijk gemis spreekt de bede van een oprechte droefenis. | |
| wervelende regenboog: | Woensdag, maart 02, 2016 13:02 |
| kan ik me voorstellen...zou ik ook doen... rakend jouw gedicht Anneke lieve groet wr |
|
| Mamke: | Woensdag, maart 02, 2016 12:55 |
| Ontroerend gedicht... Hoop dat het troost bied... | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, maart 02, 2016 12:26 |
| zo mooi en o zo herkenbaar gr.janny met lfs |
|
| teun hoek: | Woensdag, maart 02, 2016 12:23 |
| aangrijpend, begrijpend en naar ik hoop bevrijdend. Sterkte Anneke. h gr. teun |
|
| westland: | Woensdag, maart 02, 2016 12:20 |
| zo mooi geschreven Anneke | |
| roosjerood: | Woensdag, maart 02, 2016 12:17 |
| hier ben ik even stil van ,zo sereen en gevoelig zijn je woorden een dikke knuffel van mij |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2016 | ||
| Thema's: | ||