Sage
Ik borduur je naam
op het ijle laken
dat mijn dromen omhult
Als een eeuwig wiegelied
zweven je woorden
boven het betoverende land
dat in mij verder leeft
Waar zijn de wondere dagen
de vreugdige stemmen
zo ver weg
flarden van een mooie sage...
op het ijle laken
dat mijn dromen omhult
Als een eeuwig wiegelied
zweven je woorden
boven het betoverende land
dat in mij verder leeft
Waar zijn de wondere dagen
de vreugdige stemmen
zo ver weg
flarden van een mooie sage...
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Zaterdag, maart 05, 2016 21:31 |
| mooi...graag gelezen | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, maart 05, 2016 12:59 |
| Pijnlijk mooi hoe jij je gemis verwoord Troebadoer, en zo herkenbaar. Fijn je weer te mogen lezen en mooi weekend gewenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Zaterdag, maart 05, 2016 09:45 |
| verlangend mooi. th | |
| Mamke: | Zaterdag, maart 05, 2016 09:04 |
| Een prachtige sage... | |
Over dit gedicht
| Auteur: troebadoer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2016 | ||
| Thema's: | ||