Ik heb een vernissage in maart en hier is het gedicht voor de derde schilderij die ik heb gemaakt.
Doordringende blik
Ik zag haar op een poster,
mijn ogen bleven kleven aan het papier.
Ze keek me zo doordringend aan
net of zij mij iets wou vragen.
Ik stapte verder,
ze spookte door mijn hoofd
had iets losgeweekt vanbinnen
haar blik en die mooie ogen.
Haar huid was net satijn,
haar ranke hals was uitdagend.
De film in mijn hoofd legde haar op de gevoelige plaat.
Mijn handen deden de rest,
mijn brein werd getest.
Claire Vanfleteren ©