In de kiem
er is een sterk vermoeden
van een op handen zijnde lente
de leegte in de wind draagt haar naam vooruit
zonder ommezien vervliegt een grauwheid
die afsteekt tegen de klaarblauwe lucht
langzaam oplost in kleine wolkjes hoop
en als het regent, dan regent het warmte
over mijn doorgewinterde lijf
een concept van vrijheid ontwaakt;
het verlangen naar terrassen en bier
behelst mijn nutteloze bestaan
zodra de zon opkomt
ben ik hopeloos verloren
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, maart 10, 2016 00:26 |
| Mooi gedicht dat goed aanvoelt. Graag gelezen. Liefs | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, maart 09, 2016 22:57 |
| wat een mooie | |
| Pbouwknegt : | Woensdag, maart 09, 2016 21:48 |
| Prachtige zinnen hier en daar. En laat maar komen.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Artifex |  
|
|
| Gecontroleerd door: Artifex | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2016 | ||
| Thema's: | ||