Ik zorg al zo lang voor je, mama, dat ik niet beter weet
dat voor anderen zorgen voorgaat, en ik mezelf vergeet.
Mijn eigen huisje is de eerste stap naar een eigen leven
na een half leven mantelzorger. Ik vind het moeilijk.
Een balans vinden tussen ervoor jou zijn, mama en mijn
eigen dingen niet vergeten is wat ik moet leren zodat
ik kan leren dat het leven ook mooi en blij kan zijn
zonder pijn en verdriet en zorgen. Maar wees niet bang,
ik zal er altijd voor je zijn, mama, maar nu met
een eigen leven waar ik hopelijk van kan genieten.
Ja, dat is wat ik wil, een gelukkig leven is wat ik droom.