Dag Winter (Thema)
een overrijp wit dwaalt rond
in kale ochtenden tot het vuur
in de hemel onsteekt
draag me dan naar buiten
en laat me ademen
laat me stromen naar de zee
schuimen en schermen met de wind
zweven op de nieuwe warmte
ver van de klauwen van kou
en de doodsheid van winter
kus me warm en ga voorbij
aan de leugens van seizoenen
zomer is nooit ver
14-03-2016
Reacties op dit gedicht
| Trainwreckofthought: | Dinsdag, december 29, 2020 23:13 |
| Dankzij dit gedicht ga ik meer van je lezen (ik heb tot mijn blijdschap al gezien dat je veel meer geschreven hebt), want dit is echt heel goed | |
| Pbouwknegt : | Dinsdag, maart 15, 2016 09:01 |
| Prachtig schrijven. | |
| september: | Maandag, maart 14, 2016 23:23 |
| Mooi mooi Succes! |
|
