Ik wist dat hij het niet zou redden
Ik wist dat hij het niet zou redden
En ik zou het willen wedden
Dat ik het altijd al had geweten
Dat hij me eens zou gaan vergeten
En wat mij het meest sloopt
Dat mijn twijfels en wanhoop
Dus toch terecht waren
En dat ik voor niets zat te staren
Ik kan het beeld gewoon niet loslaten
Dat wij eens samen uitbundig zaten te blaten
Dat het vuur tussen ons nu echt is uitgeblust
Zorgt helemaal niet voor rust
Hoe kan ik mijn gevoelens voor hem laten verdwijnen
En hoe kan ik er voor zorgen dat ik niet van heimwee ga kwijnen
Alleen ’s nachts in mijn dromen
Zie ik hem weer heel even naar me toe komen
Dan voel ik hem
Hoor ik weer even zijn lieve stem
O ja, mijn hart doet echt wel pijn
Maar misschien moest het dan wel zo zijn
En ik zou het willen wedden
Dat ik het altijd al had geweten
Dat hij me eens zou gaan vergeten
En wat mij het meest sloopt
Dat mijn twijfels en wanhoop
Dus toch terecht waren
En dat ik voor niets zat te staren
Ik kan het beeld gewoon niet loslaten
Dat wij eens samen uitbundig zaten te blaten
Dat het vuur tussen ons nu echt is uitgeblust
Zorgt helemaal niet voor rust
Hoe kan ik mijn gevoelens voor hem laten verdwijnen
En hoe kan ik er voor zorgen dat ik niet van heimwee ga kwijnen
Alleen ’s nachts in mijn dromen
Zie ik hem weer heel even naar me toe komen
Dan voel ik hem
Hoor ik weer even zijn lieve stem
O ja, mijn hart doet echt wel pijn
Maar misschien moest het dan wel zo zijn
Over dit gedicht
| Auteur: Sipporah | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2016 | ||
| Thema's: | ||