mijn moeder haar dood
ik val in engelen armen van boven
ze zijn rond mijn hoofd
het brandend gevoel bij mij binnen willen ze doven
ik ben een verloren ziel
maar daarom nog geen debiel
ik hou mij vast aan een hand
de hand van mijn geschreven geschrift
geschreven door mijn hart en verstand
en in mijn lichaam gegrift
verdriet dat door mij heen stroomt
het verlaten van mijn moeder
dat door mijn hoofd door droomt
ik krijg een goedendag van haar
een groet niet van hier maar van daar
de andere kant van het leven
een droom waar ik haar zie
waar ik met haar de dingen kan beleven
die andere kant waar ik bij haar ben
daar waar ik haar uit de duizend herken
die andere kant is nog een lange weg
daar waar ik dan tegen haar zeg
ik ben eindelijk aangekomen
mijn dromen zijn dan wel uitgekomen
mijn verstand zegt;
ze is de duisternis in geslaan
onder de grond is ze vergaan
door goden opgeslokt
uit het leven weg gelokt
de hemel heeft met haar ziel gegokt
de klok die hier op aarde blijft tikken
een moeder die ze uit mijn leven pikken
is toch serieus pijn doen slikken
ze zijn rond mijn hoofd
het brandend gevoel bij mij binnen willen ze doven
ik ben een verloren ziel
maar daarom nog geen debiel
ik hou mij vast aan een hand
de hand van mijn geschreven geschrift
geschreven door mijn hart en verstand
en in mijn lichaam gegrift
verdriet dat door mij heen stroomt
het verlaten van mijn moeder
dat door mijn hoofd door droomt
ik krijg een goedendag van haar
een groet niet van hier maar van daar
de andere kant van het leven
een droom waar ik haar zie
waar ik met haar de dingen kan beleven
die andere kant waar ik bij haar ben
daar waar ik haar uit de duizend herken
die andere kant is nog een lange weg
daar waar ik dan tegen haar zeg
ik ben eindelijk aangekomen
mijn dromen zijn dan wel uitgekomen
mijn verstand zegt;
ze is de duisternis in geslaan
onder de grond is ze vergaan
door goden opgeslokt
uit het leven weg gelokt
de hemel heeft met haar ziel gegokt
de klok die hier op aarde blijft tikken
een moeder die ze uit mijn leven pikken
is toch serieus pijn doen slikken
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, maart 26, 2016 13:52 |
| zij zegt je telkens nog geliefd te zien, om doorheen al je vragen mee te dragen. groetje, hans |
|
| Avr: | Zaterdag, maart 26, 2016 13:44 |
| Uit het oog, maar niet uit het hart! Herinneringen blijven! Sterkte! mvg Avr | |
| kimmytje: | Zaterdag, maart 26, 2016 12:46 |
| Dit is een rauw en pijnlijk schrijven, waarin ik me goed kan herkennen, Sterkte Werner Liefs Kimmy |
|
| wervelende regenboog: | Zaterdag, maart 26, 2016 12:41 |
| ook al is iemand niet meer in zijn aardeomhulsel kun je toch met degene blijven communiceren |
|
| Willem B. Tijssen: | Zaterdag, maart 26, 2016 10:34 |
| De klok tikt door voor de levendenden en voor hen die in de herinnering van de eersten blijven voorleven en die niet worden vergeten. | |
