Je zorgeloze tred
je zorgeloze tred
waar je loopt
dwarrelen lentebloemen
keert wind heel zacht
de kleuren om
zo dat jij lacht
willen ogen
je blikken zoenen
in een speels contact
maar jij ondeugend
weert het losjes af
ik weet de lichtheid
van je zorgeloze tred
bewonder het vertrouwen
dat jij in anderen hebt
maar zie handen in gebed
te vaak ben jij afwezig
in vergetelheid
dan drukken zorgen
een te grote stempel
op de dagelijkse realiteit
niemand kent
het labyrint waarin
jij loopt te dwalen
alleen de nachtelijke stilte
hoort jouw gedachten malen
wil melker
28/03/2016
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, maart 30, 2016 22:52 |
| Wat een prachtig gedicht Wil. Heel liefdevol en het eind doet ook denken dat als het nacht is en we alleen met onze gedachten zijn we ons ware zelf kunnen zijn.. Liefs | |
| Cor van Vliet: | Dinsdag, maart 29, 2016 10:42 |
| Wat mooi Wil het labyrint is een zoektocht je mag er dwalen maar zal nooit verdwalen denk ik Wil |
|
| teun hoek: | Maandag, maart 28, 2016 12:42 |
| je poogt in te breken, doch het geheim van een ieder is uniek. th |
|
| wervelende regenboog: | Maandag, maart 28, 2016 09:02 |
| schijnbare zorgeloosheid van buiten en reuring binnenskamers fijn gedicht! liefs wr |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, maart 28, 2016 08:43 |
| Herkenning van vergetelheden en de gevouwen handen van een dierbare die verloren liep in zijn eigen labyrint... Liefdevol beschreven Wil. Mooie dag gewenst. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2016 | ||
| Thema's: | ||