liefste,
jij lieft mij onder heldere hemel
ontbloot voor mij jouw lenterige schoot
breekt voor mij wolken in wat kleine stukjes
jij bent mij open, bloeit voor mij
als bloesemboom laat jij jouw schoonheid zien
en ik neig over jou, in diepten van jouw ogen
neem jij mijn stem zacht in jouw mond
en ik, wat ik hoor in jouw oor
drenkt steeds mijn wortels aan jouw bron
neemt purperrood mij als de zon, de maan
zelfs als de sterren, vochtig in hun raadsel;
al ben je stil, toch fluister jij mij altijd nog
jij bent … en laat mij drinken uit jouw beker
's nachts, zelfs dat wat ik heb geknoeid
tot alle beelden wazig worden
wolken scheuren, woord voor woord
en brengen ons naar het paradijs
sunset 31-03-2016
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, maart 31, 2016 20:06 |
verhavert, Dank je wel voor je prachtig martine (hoe gaat het trouwens met je?) en nog een heel fijne donderdagavond. Warme omarmende genegen knuf, |
|
| verhavert: | Donderdag, maart 31, 2016 18:23 |
| prachtig ingo !!! | |
| sunset: | Donderdag, maart 31, 2016 12:20 |
ela, Wat een mooie reactie van en door jou; dank je wel hoor. Vriendschappelijk genegen groet en heel fijne donderdagnamiddag, |
|
| ela: | Donderdag, maart 31, 2016 09:43 |
| Dit gedicht zal zich verder zetten in het paradijs. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2016 | ||
| Thema's: | ||