wat me beweegt
in donkere kamers
zit ik te schaven
aan een nieuw bestaan
wijl leven voorbijgaat
tot ’t zonlicht door het venster
me verplicht
om met een glimlach
naar buiten te komen
de wereld te vertellen
dat vanaf nu lente me vergezelt
dat wat was voorgoed
heb achtergelaten
wat me beweegt
weer willig liefheb
zit ik te schaven
aan een nieuw bestaan
wijl leven voorbijgaat
tot ’t zonlicht door het venster
me verplicht
om met een glimlach
naar buiten te komen
de wereld te vertellen
dat vanaf nu lente me vergezelt
dat wat was voorgoed
heb achtergelaten
wat me beweegt
weer willig liefheb
Reacties op dit gedicht
| roosjerood: | Vrijdag, april 01, 2016 14:56 |
| heel mooi je schrijven | |
| Hans Winter: | Vrijdag, april 01, 2016 13:33 |
| van het geloof naar de hoop naar de liefde misschien... levensfasen zijn het om ons aan te gaan wagen. groetje voor goed te voelen dagen, hans |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, april 01, 2016 13:31 |
| wat een heerlijk schrijven doet me goed |
|
| Stroejaro: | Vrijdag, april 01, 2016 12:12 |
| Heel mooi geschreven. | |
| Avr: | Vrijdag, april 01, 2016 11:18 |
| Hoop voor je, dat je dit lentegevoel blijft houden! Ook na de lente! Mooi verwoord! mvg Avr | |
| Willem B. Tijssen: | Vrijdag, april 01, 2016 09:53 |
| Vol optimisme voor de vertrouwde dingen blijven gaan. | |
| wervelende regenboog: | Vrijdag, april 01, 2016 09:16 |
| de zon nodigt ons uit uit onze schulp te kruipen en het leven lief te hebben... mooi verwoord Martine |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, april 01, 2016 09:12 |
| Heerlijkheid om van deze lente te genieten Tine, hou daarom die glimlach vast. Alle liefs met zonnige groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, april 01, 2016 08:50 |
| en de zon schijnt. Heerlijk. th |
|
| Mamke: | Vrijdag, april 01, 2016 08:38 |
| Zo herkenbaar... Terwijl het soms niet zo voelt... | |
