Nog kleurt de woestijn
nog kleurt de woestijn
ooit zullen
de geesten zich wreken
op hen die hun laatste
rustplaats hebben verstoord
vermoord is de
eonenlange stilte
vernield zijn de zuilen
en poorten van de stad
die eens het centrum van
cultuur en beschaving was
nog kleurt de woestijn
maar de winden huilen pijn
om wat verloren is gegaan
aan schoonheid en kracht
zij strelen het beschadigde gezicht
dat duizenden jaren de wereld bezag
wil melker
03/04/2016
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, april 03, 2016 21:20 |
| Aangrijpend gedicht en geraakt bij het lezen. De treurnis overheerst in het waarom.. | |
| wervelende regenboog: | Zondag, april 03, 2016 18:14 |
| ik kan er niet naar kijken als ze de filmbeelden op tv uitzenden...bah! |
|
| Stroejaro: | Zondag, april 03, 2016 17:56 |
| Een aangrijpend schrijven en zeer goed verwoord. | |
| teun hoek: | Zondag, april 03, 2016 12:58 |
| Wil , ik denk na ....over wat er nog is en wat er nog was.... wat is de wijsheid hieruit ? th |
|
| H. Mariette: | Zondag, april 03, 2016 09:12 |
| triest en weinig stil, de mens zijn wil... Lieve groet! :) |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, april 03, 2016 08:37 |
| Te bizar voor woorden wat ze daar hebben verwoest aan eeuwenoude beschaving, de woestijn kleurt bloedrood waar de geesten huilen. Een gedicht dat velen diep zal raken. Zonnige zondag Wil. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2016 | ||
| Thema's: | ||