verwarrend
Ben te moe
En ter Neergeslagen
Nooit gedacht
Om ter val te gaan
Ben te verdrietig
om het geen....
Nog hoor ik woorden
Die mij lieten doen lijden
Ben te moe
Om te rusten
Te emotioneel
Om nog te luisteren
Ben te verdrietig
En sluit mijn ogen
Stilletjes lig ik
En ween ik alleen
Verwarrend.
En ter Neergeslagen
Nooit gedacht
Om ter val te gaan
Ben te verdrietig
om het geen....
Nog hoor ik woorden
Die mij lieten doen lijden
Ben te moe
Om te rusten
Te emotioneel
Om nog te luisteren
Ben te verdrietig
En sluit mijn ogen
Stilletjes lig ik
En ween ik alleen
Verwarrend.
Reacties op dit gedicht
| Connection: | Maandag, april 04, 2016 23:15 |
| Volgens mij ben Jij iemand die op het water kan lopen kijkende in het Levensmeer gij diepzinnige LevensFee uw gedichten verklaren het meer diepzinnig en veel meer Meevoelende Groeten, Roger |
|
| Avr: | Maandag, april 04, 2016 19:15 |
| Woorden kunnen steken, iemand breken. Soms kun je iets maar beter met een korreltje zout nemen, of het ene oor in, het andere oor uit! Sterkte ermee! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2016 | ||
| Thema's: | ||