Marja.
Marja.
Mijn zusje is vertrokken,
zij ging ineens op reis.
Ik ben er van geschrokken,
zo vroeg naar paradijs.
Zij heeft zoveel gegeven,
hield mensen op de been.
Moet wennen om te leven,
zonder zusje om me heen.
Verlies dat zal je dragen,
al is het nog zo zwaar.
Goede en slechte dagen,
mijn zusje die was daar.
Bedankt mijn lieve zusje,
voor wat je hebt gedaan.
De groetjes en een kusje,
ik mag nog verder gaan.
Ooit kom ik je weer tegen,
en zijn wij weer bijeen.
Jouw kracht en alle liefde,
helpt me er wel doorheen.
Mijn zusje is vertrokken,
zij ging ineens op reis.
Ik ben er van geschrokken,
zo vroeg naar paradijs.
Zij heeft zoveel gegeven,
hield mensen op de been.
Moet wennen om te leven,
zonder zusje om me heen.
Verlies dat zal je dragen,
al is het nog zo zwaar.
Goede en slechte dagen,
mijn zusje die was daar.
Bedankt mijn lieve zusje,
voor wat je hebt gedaan.
De groetjes en een kusje,
ik mag nog verder gaan.
Ooit kom ik je weer tegen,
en zijn wij weer bijeen.
Jouw kracht en alle liefde,
helpt me er wel doorheen.
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Donderdag, april 07, 2016 21:43 |
| heel mooi veel sterkte wr |
|
| Avr: | Donderdag, april 07, 2016 21:19 |
| Een mooie ode, aan je overleden zusje! Sterkte gewenst! mvg Avr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: slaaf Jacob |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2016 | ||
| Thema's: | ||