Oudjes aan de touwtjes
oudjes aan de touwtjes
ik heb de paden
met rode bordjes
verboden te betreden
meegekregen in het
landschap van mijn jeugd
het was de deugd van
opvoeding en maatschappij
om in het gareel te blijven
de dwang van rooms en rood
in opbouw voor gelijken
die sleur was doorbroken
wij gingen onze eigen gang
kozen voor alternatief
met kleding en muziek in
een tegendraadse samenhang
we wilden geen
marionetten zijn met
oudjes aan de touwtjes
verwierpen hun tradities
met love peace en gein
het is weer goed gekomen
met huisje beestje en
natuurlijk heel veel bomen
alleen staan nu in het landschap
heel andere bordjes te dromen
wil melker
09/04/2016
Reacties op dit gedicht
| Nayeli: | Zaterdag, april 09, 2016 17:41 |
| o ja, zo ging het, en zo gaat het nu... | |
| Avr: | Zaterdag, april 09, 2016 15:45 |
| Tijden veranderen! Herinneringen blijven! Mooi verwoord! mvg Avr | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, april 09, 2016 11:14 |
| De mooie wandelpaadjes in de natuur worden door fiets en motor crossers om zeep geholpen, schandalig gewoon en erg jammer. Zelfs grote borden en hekken helpen niet. Goed verwoordt Wil, een mooi weekend wens ik je . Anneke |
|
| teun hoek: | Zaterdag, april 09, 2016 10:18 |
| en ook daar houden wij ons niet aan toch. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2016 | ||
| Thema's: | ||