De veertigste dag
Op de veertigste dag
Spreidde Hij zijn armen
Heeft Hij
Gedaan
Gewonnen
Opgeheven het
Wit van zuiverheid en geluk
Naar een nieuwe wereld boven ons.
De zegenvierende zoon zoekt zijn Vader
De weg wijzend vaart Hij.
Het is niet hier.
Tien dagen voor Pinksteren
Is hij de dauw op het gras
Onder onze voeten.
Uit het oog
Boven ons
Zijn dag zal komen
Maar nu is het is onze tijd
Om op eigen benen te staan
Talenten staan op de weg naar een nieuw Jeruzalem.
Het begin zal einde zijn.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Aad van der Klaauw | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2016 | ||
| Thema's: | ||