Zeven sloten
Ontworsteld van het slib
Kom niet dichter bij.
afstand relatief begrip
Jij houdt te veel van mij
wanhopig gravend door
tunnels van een visie.
Leegte in een metafoor
bepaal jij geen condities
Wankel op de knieen
de maag verkrampt in pijn.
Het volle hart volhardt,
waar het zacht had moeten zijn
Nu een weg wordt afgesloten
een voetpad is versperd
draaien sleutels zeven sloten om
waarin te gelijk gelopen werd.
Laat alle bede varen
en alle hoop vaart weg
in niets zeggende tranen
is het laatste woord gezegd
Reacties op dit gedicht
| Pbouwknegt : | Dinsdag, april 12, 2016 00:08 |
| Mooi schrijven. Er wordt niet teveel van jou gehouden. Jij houdt te weinig van die ander. Lijkt me eerlijker.. | |
| Johny Donovan: | Maandag, april 11, 2016 21:10 |
| zeer mooi verwoord |
|
| slaaf Jacob: | Maandag, april 11, 2016 18:44 |
| Mooi verwoord . |
|
| Avr: | Maandag, april 11, 2016 18:43 |
| Pijnlijk! Wel heel mooi verwoord! Sterkte! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: Syncoop³ | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2016 | ||
| Thema's: | ||