Eeuwige schoonheid
eeuwige schoonheid
ik wil de lente vangen
maar de bloesem
blijft vooralsnog
aan de takken hangen
heb mijn baret opgezet
voorzien van ezel
kwast en palet ben ik
de natuur ingegaan
een oase van kleur
waar penselen vele hemels
kunnen doeken zonder
aan kwaliteit in te boeten
overweldigd door
zo veel goddelijk moois
konden mijn handen
geen wonderen maken
wel heb ik alles
opgeslagen in mijn geest
eeuwige schoonheid die ooit
ons aards paradijs is geweest
wil melker
12/04/2016
Reacties op dit gedicht
| Syncoopł: | Dinsdag, april 12, 2016 11:28 |
| wederom, een stukje los uit de pols neergezette kunst. Mooi geschreven. :) |
|
| Willem B. Tijssen: | Dinsdag, april 12, 2016 11:08 |
| Schilderachtig onder woorden gebracht om het later in een schilderwerk nog te verfijnen. | |
| teun hoek: | Dinsdag, april 12, 2016 09:08 |
| in je opnemen is al schilderen in de brein. th |
|
| Stroejaro: | Dinsdag, april 12, 2016 08:52 |
| Een verademing dit mooie gedicht te lezen aan het begin van deze dag! | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, april 12, 2016 08:00 |
| In gedachten zie ik je zitten ergens in de natuur de goddelijke schoonheid van de lente vast te leggen, heerlijk dit mooie gedicht te mogen lezen. Zonnige groet en fijne dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2016 | ||
| Thema's: | ||