Het eonenlange wachten
het eonenlange wachten
ik liep het pad
maar miste het
knerpende grint
de kiezels die
mijn voetstap altijd
ving in bekend geluid
nog voelde alles
vertrouwd ondanks
donkergrijs in het vooruit
het goot stil makend
de sfeer veranderde snel
naar kil en fel
tijd had opgehouden
te bestaan toen het
hemelwater zich liet gaan
zag de zondvloed
komen als een zee
die het land overstroomde
wist de apocalyps nabij
maar lachte blij
na het eonenlange wachten
wil melker
17/04/2016
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Zondag, april 17, 2016 21:22 |
| serieus allez merci | |
| Avr: | Zondag, april 17, 2016 15:45 |
| Dit schrijven doet me denken aan de woorden; Hij heeft zijn strijd gestreden. Hij is het strijden moe! Sterkte gewenst! mvg Avr | |
| teun hoek: | Zondag, april 17, 2016 12:58 |
| een komend eind , niet tastbaar doch wel waar. th | |
| M-Rose: | Zondag, april 17, 2016 11:32 |
| de ark van wil | |
| Anneke Bakker: | Zondag, april 17, 2016 08:36 |
| Zo erg was het nou ook weer niet Wil, tijdperk van regen en dan weer van zon, alles op z'n tijd en laat ons niet denken aan de algehele ondergang. Mooie mystiek. Ga lekker lopen, met knerpend genoegen, de zon schijnt. Fijne dag gewenst. Anneke |
|
| slaaf Jacob: | Zondag, april 17, 2016 08:11 |
| Het weten en berusten en zelfs iets van verlangen naar het ooit gevreesde. Heel mooi Wil. | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2016 | ||
| Thema's: | ||