Het druppelt.
Dwars door al het schrale blauw,
met grijs gekleurde streken,
schreit het voelbaar langs me heen.
Het sijpelt, gestaag,
maar onherstelbaar.
Kwetsbaar, ongenuanceerd,
laat het alles in me vrij..
Laag, na laag,
Broos en weerloos,
machteloos,
valt de entourage van me af.
Het is,
wat dit beleven,
heel het treurspel,
mij al tijden weder gaf.
Het doek vervalt.
De mantel leegt zich in zichzelf.
Vrij, laat alles, nu maar vrij..
-
Het is tijd.
Tijd om licht te zoeken.
Tijd om terug te vliegen,
langs al het blauw te scheren,
alle kleuren nieuw te leren.
Vlieg.
Zoek, en voel.
Voel de warmte op je huid.
Wees weer zuiver,
als kind, verloren blij.
Het is zo puur.
Zo eerlijk, en uitsluitend,
alleen,
maar mij..
-
| EXPLICIT: | Woensdag, juni 21, 2017 00:34 |
| Waar het niet gaan kan en toch eens zal schijnen... Mooi | |
| verhavert: | Zondag, april 17, 2016 20:51 |
| LEEF leef je leven !!! je raakt me John liefs |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, april 17, 2016 17:18 |
| Dit bijzondere gedicht heb ik heel stilletjes gelezen John, zowel geluk als het verdriet is rakend mooi verwoordt. Mooie avond wens ik je. Anneke |
|
| teun hoek: | Zondag, april 17, 2016 17:13 |
| een herwonnen bestaan. th | |
| slaaf Jacob: | Zondag, april 17, 2016 16:27 |
| Mooi een nieuw begin, graag gelezen. |
|
| september: | Zondag, april 17, 2016 16:26 |
| Dit gedicht voel ik echt, en diep van binnen. Wat prachtig John! Het verdriet en geluk erin is ook zo mooi verweven. Liefs | |
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: John Kroos | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2016 | ||
| Thema's: | ||