Alles op zijn tijd
Het enige wat er nog rest is stilte
Elke keer als ik van iemand hield,
brak hij mijn hart en vertrok, ging weg
mij achterlatend met de gebroken stukken van mijn hart.
Toch zie ik alles niet meer zwart
Hieraan zie ik dat ik gegroeid ben
En dat maakt mij oplucht en blij
Alles op zijn tijd, mijn tijd komt wel
Eerst weer blij worden van mijn eigen leven
pas dan kan je weer liefde aan een ander geven.
Tot die tijd alleen mezelf zijn.
Elke keer als ik van iemand hield,
brak hij mijn hart en vertrok, ging weg
mij achterlatend met de gebroken stukken van mijn hart.
Toch zie ik alles niet meer zwart
Hieraan zie ik dat ik gegroeid ben
En dat maakt mij oplucht en blij
Alles op zijn tijd, mijn tijd komt wel
Eerst weer blij worden van mijn eigen leven
pas dan kan je weer liefde aan een ander geven.
Tot die tijd alleen mezelf zijn.
Reacties op dit gedicht
| Connection: | Maandag, april 18, 2016 00:55 |
| Blij om dit gedicht te lezen mooi bedicht Liefs, Roger |
|
| Avr: | Zondag, april 17, 2016 22:11 |
| Hele mooie en wijze woorden van jou! Fijn om te lezen! mvg Avr |
|
| september: | Zondag, april 17, 2016 21:41 |
| Een pas op de plaats en voelen dat het voor nu goed is zoals het is. Die verandering.. Mooi is dat! Liefs | |
| Markemans: | Zondag, april 17, 2016 20:45 |
| Heel goed. Gesproken als een echte schildpad, alles op zijn tijd. En heel verstandig om eerst zelf zo sterk te worden dat je schildje om je hart niet meer zal breken. Liefs Mark | |
| Aquarel: | Zondag, april 17, 2016 19:48 |
| Mooi hoor. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verdrietige schildpad | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2016 | ||
| Thema's: | ||