Vergeten beelden
vergeten beelden
ik heb hem
mijn hand gegeven
als antwoord
op zijn blik
waarmee hij vroeg
om nog een beetje
warmte in het leven
verward probeert hij
alle dingen nog te
linken aan herinnering
een gedachte of
een naam die hem
te binnen schiet
vaak lukt het niet
dan gaat hij
weer op zoek naar
de vergeten beelden
en lacht naar het
passeren van wat
hij nog herkent
zichzelf als jonge vent
toch zijn er ook
geluksmomenten
in een gevoel
van samenzijn
waarin niets meer
hoeft alleen genieten
zonder existentiële pijn
wil melker
19/04/2016
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Dinsdag, april 19, 2016 15:12 |
| Doet me denken aan mijn oma. Ze had dementie. Mooi geschreven. Warmtevol, zoals jij dat kunt. Liefs, Aquarel |
|
| teun hoek: | Dinsdag, april 19, 2016 09:53 |
| intens bij de wegglijdendemens. th |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, april 19, 2016 09:20 |
| Zo herkenbaar Wil, de verwarde en heldere momenten, zo voelde ik zijn geestelijke pijn van het vergeten. Je hebt dit mooi beschreven met een droevige ondertoon. Ik wens jou een mooie dag. Anneke |
|
| Avr: | Dinsdag, april 19, 2016 08:56 |
| Een heel mooi en ontroerend schrijven over iets, dat iedereen kan overkomen! Zeer mooi verwoord! mvg Avr | |
| Willem B. Tijssen: | Dinsdag, april 19, 2016 08:06 |
| Gevoelig gedicht over naar ik veronderstel gaat over dementie en de moeite om de zaken uit het verleden een plaats te geven. | |
| Mamke: | Dinsdag, april 19, 2016 08:02 |
| Liefdevol maar pijnlijk gedicht! | |
| slaaf Jacob: | Dinsdag, april 19, 2016 06:29 |
| Was even terug in de tijd kwam heftig aan. Heel mooi beschreven wil. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 19 april 2016 | ||
| Thema's: | ||