Alles lacht
Alles lacht
als de zon zich laat verdrijven
door de maan met witte kraag
omringd met dansende vlammetjes
die flikkeren van plezier
dan zegt de nacht, ik ben verloren
mijn zwarte kleed kan zich niet sluiten
niets wordt verhuld, niets afgedekt
het is vannacht een blauwe nacht
mensen staan verbaast te kijken
het wolkendeken is weg gewassen
er is geen vuiltje aan de lucht
en de maan lacht meer dan anders
bloemen blijven langer open
wegen begroeten wandelaars
verliefden zoeken beschutting
er komt een nieuwe “ baby- boom “
ela
Reacties op dit gedicht
| Stroejaro: | Donderdag, april 21, 2016 17:53 |
| Weer prachtig geschreven! | |
| Johny Donovan: | Donderdag, april 21, 2016 10:55 |
| mooi,mooi!! | |
| verhavert: | Donderdag, april 21, 2016 10:21 |
| heeeerlijk dicht | |
| Avr: | Donderdag, april 21, 2016 09:22 |
| Dit gedicht tovert een lach op mijn gezicht! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2016 | ||
| Thema's: | ||