Verwondering
Een vage maan
door zachtblauwe lucht omringt
kijkt naar mij
Ik kijk terug
zie 'm hoog in de lucht staan
Verdwijnt nu achter de bomen
piept af en toe
er stiekem tussendoor
Zal zo steeds verder
de nacht doorkomen
En 's morgens verschijnt dan de zon
straalt warme zonnestralen
Lijkt voor mij te zijn op gekomen
Zou heel graag willen
dat hij altijd zo stralen kon
Een zacht briesje verkoelt de lucht
waait zacht door lentebloesem
Zorgen samen voor geur en kleur
Maken dat ik bewuster kijk
en dat ik ontspannen zucht
Reacties op dit gedicht
| verhavert: | Vrijdag, april 22, 2016 21:49 |
| mooi !!!! | |
| Stroejaro: | Vrijdag, april 22, 2016 18:59 |
| Een heerlijk schrijven, prachtig! | |
| slaaf Jacob: | Vrijdag, april 22, 2016 12:41 |
| Mooi Groetjes en geluk. | |
| teun hoek: | Vrijdag, april 22, 2016 11:13 |
| een mooie ervaring en mooie toekomst hoop ik. th | |
| roosjerood: | Vrijdag, april 22, 2016 09:43 |
| echt heel mooi | |
| Aquarel: | Vrijdag, april 22, 2016 09:36 |
| Mooi, Mamke. Liefs, Aquarel |
|
| Avr: | Vrijdag, april 22, 2016 09:35 |
| Een heerlijk gedicht, Mamke! Weer graag gelezen! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mamke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2016 | ||
| Thema's: | ||