Falen
Falen
Als ik de kracht had
'k zou je helpen met opstaan
als het krabbelen moeizaam gaat
Als ik het licht had
zou het pad beschijnen
opdat je niet in duisternis dwaalt
Als ik de moed had
zou ik in woede schreeuwen
voor het onrecht dat is geschiedt
Als ik verstand had
dan nam ik de benen
maar mijn God ,dat verstand heb ik niet
Als ik t lef had
zou ik razen en tieren
ben je wel goed in je hoofd?
Als ik de rust had
kon ik relativeren
en doen wat ik ooit heb beloofd
Als ik de kracht had
'k zou je helpen met opstaan
als het krabbelen moeizaam gaat
Als ik het licht had
zou het pad beschijnen
opdat je niet in duisternis dwaalt
Als ik de moed had
zou ik in woede schreeuwen
voor het onrecht dat is geschiedt
Als ik verstand had
dan nam ik de benen
maar mijn God ,dat verstand heb ik niet
Als ik t lef had
zou ik razen en tieren
ben je wel goed in je hoofd?
Als ik de rust had
kon ik relativeren
en doen wat ik ooit heb beloofd
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, april 27, 2016 00:23 |
| Wat een mooi gedicht en het raakt. Hele mooie intense troostwoorden. Vermengd met een gevoel van ontoereikendheid zoals ik het lees en uit de titel op kan maken. Vaak is het al genoeg als je er voor die persoon bent. Dan beteken je al veel. Liefs | |
| Avr: | Dinsdag, april 26, 2016 19:19 |
| Zeer mooi je gevoelens verwoord! Hoop voor je, dat het gevoel van falen verdwijnt! Sterkte! mvg Avr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Syncoop³ | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2016 | ||
| Thema's: | ||