wat jij mij bent (2)
wat jij mij bent (2)
en ver voorbij de dood
de goden weggeschonken
blijft ook in dromen
dit leven toch ons paradijs
misschien dat men
ons beter had verkocht
maar nog zijn wij
- ik leg mijn mond
op die van jou
en wind mijn lijf
verlangend om je lenden
ik hoor jouw hart
vanuit je diepste zijn
zacht liefdestranen wenen
en houd je vast
wil steeds mezelf
voor eeuwig aan jou geven
sunset 27-04-2016
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, april 29, 2016 14:40 |
Avr, Cor van Vliet, Dank jullie wel voor het lezen en becommentariëren. Nog een heel liefdevolle vrijdagnamiddag en warme vriendschappelijke groet, |
|
| Cor van Vliet: | Donderdag, april 28, 2016 09:35 |
| Prachtig Ingo! Liefdestranen wenen raakt me diep, heel diep |
|
| Avr: | Woensdag, april 27, 2016 15:37 |
| Mooi, vooral laatste strofe! mvg Avr | |
