Midlife crisis?!
Is dit nou m'n leven
Is dit het nou
Zonder veel warmte
aldoor in de kou
Alleen met m'n gedachten
alleen met mij alleen
Hoef ik niets meer te verwachten
blijft dat hart van steen
Ben ik dan alleen maar de allemansvriendin
zo spontaan, leuk en sociaal
Leuk om mee te praten
maar geen relatiemateriaal
De steun en toeverlaat
het zo nodige luisterende oor
Maar waar ben ik in dit verhaal
kom ik daar nog in voor
Is dit mijn taak
in dit aardse leven
Niets ontvangen
maar alles geven
Wil niet meer flink zijn
ik kan het niet meer
M'n hart wordt steeds kouder
het doet me zo zeer
Wil ook wel eens kunnen leunen
iemand die luistert naar mijn verhaal
Er dan samen voor zorgen
dat ik niet dieper de put in daal
De druk op de ketel
staat op ontploffen
Zit alleen nog te staren
geen zin om me op te doffen
Zou willen schreeuwen krijsen janken
het wil gewoon allemaal niet
Ik wil gelukkig zijn
en niet meer alleen verdriet
Ja ik ben eenzaam
m'n levensprogramma netjes afgedraaid
En zo is het leven
ineens voorbij gewaaid
Veel te jong voor de geraniums
zoveel te doen en te ontdekken
Maar wil niet meer alleen
de wereld in trekken
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Donderdag, april 28, 2016 18:16 |
| zulke periodes zijn vaak van voorbijgaande aard de hormoontjes willen ook nog wel eens vervelend doen probeer er niet in te blijven hangen...blijf jezelf steunen je bent krachtig genoeg! sterkte! wr |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, april 28, 2016 15:54 |
| je kunt hier alles kwijt en ja ik denk dat jij een warm mens bent waar mensen graag schuilen! |
|
| teun hoek: | Donderdag, april 28, 2016 11:24 |
| het was toch gezellig op het verwarmde terras, je kunt nog gaan en staan waar je wilt. goede gezondheid..... kop op . th |
|
