De tijd en jij
Heel langzaam haalt de tijd je in,
al kan je blijven rennen.
Je verzetten heeft geen zin,
Leer er maar aan te wennen.
En als het stil wordt om je heen,
dan moet je niet vergeten:
een ieder komt en gaat alleen.
Dat zou je moeten weten.
Je kind’ren doen hun eigen ding,
en jij bepaalt de jouwe.
Jij was degeen waarom het ging
Heb daarin meer vertrouwen.
Je kan geen mens veranderen,
dat zou je moeten weten.
In dienst te staan van anderen,
Doet je jezelf vergeten.
Pas als je echt weet wie jij bent,
dan kan die ander bloeien.
Zolang jij niet weet wie jij bent,
dan blijft jouw hulp, bemoeien.
Al doe je nog zo erg je best,
de ander te behagen.
In de diepte blijf je steeds,
om bevestigingen vragen.
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zaterdag, april 30, 2016 11:02 |
| duidelijk. th | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, april 30, 2016 03:17 |
| om met jou te spreken een waarheid als een koe die is ook warm |
|
Over dit gedicht
| Auteur: empty-hands | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 30 april 2016 | ||
| Thema's: | ||